تاریخچه استفاده از تنباکو میوه ای و قلیان
استعمال تنباکو میوه ای سابقه ای طولانی دارد. تنباکو میوه ای تحت عنوان های شیشا یا تنباکو قلیان نیز شناخته می شود. قلیان یا شیشا وسیله ای برای تدخین تنباکو میوه ای است.
قلیان یا شیشا، لوله ای بلند و باریک دارد که یک یا چند شیلنگ به آن وصل می شود. در قسمت بالای لوله، محلی برای سوزاندن تنباکو میوه ای وجود دارد. جایی که تنباکو میوه ای در آن (سری قلیان) قرار می گیرد.
قلیان در قرن شانزدهم در هند یا در قرن هفدهم در ایران برای اولین بار استفاده شده است.
اولین قلیان به شکلی که امروزه می شناسیم به هند در قرن 16 برمی گردد. در این دوره، استعمال تنباکو در میان اشراف رواج داشت. برای تصفیه دود تنباکو از طریق آب در ظرف شیشه ای موسوم به “شیشا” ، قلیان اختراع شد. در آن زمان قلیان کشیدن راهی برای اشراف برای نشان دادن موقعیت اجتماعی بالای خود بود.
در قرن هفدهم ، قلیان بخشی از فرهنگ پارسی شد که در آن برگ تنباکو عجمی استعمال می شد. در قرن هجدهم قلیان به ترکیه مهرجرت کرد و با نوآوری بیشتری شکوفا شد.
سپس قلیان به فرهنگ ترکی مهاجرت نمود و در قرن هجدهم میلادی ، با نوآوری بیشتر شکوفا شد. قلیان در جامعه عالی ترکیه برجسته بود و نمادی واقعی از مقام بود. بعد از شام های سلطنتی و در جلسات دیپلماتیک قلیان برای استعمال تنباکو استفاده می شد.
استفاده از قلیان برای استعمال تنباکو در قرن نوزدهم به خاورمیانه گسترش یافت. در مصر که اشکال سنتی توتون و تنباکو قبلاً در آنجا دیده می شد. با مخلوط کردن عسل یا ملاس با تنباکو، تنباکو معسل بوجود آمد.
